in finem in carminibus intellectus David
exaudi Deus orationem meam et ne despexeris deprecationem
meam
intende mihi et exaudi me contristatus sum in exercitatione
mea et conturbatus sum
a voce inimici et a tribulatione peccatoris quoniam
declinaverunt in me iniquitatem et in ira molesti erant mihi
cor meum conturbatum est in me et formido mortis cecidit
super me
timor et tremor venit super me et contexit me tenebra
et dixi quis dabit mihi pinnas sicut columbae et volabo et
requiescam
ecce elongavi fugiens et mansi in solitudine diapsalma
expectabam eum qui salvum me fecit a pusillanimitate
spiritus et a tempestate
praecipita Domine divide linguas eorum quoniam vidi
iniquitatem et contradictionem in civitate
die et nocte circumdabit eam super muros eius et iniquitas
et labor in medio eius
et iniustitia et non defecit de plateis eius usura et
dolus
quoniam si inimicus maledixisset mihi sustinuissem utique
et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset
abscondissem me forsitan ab eo
tu vero homo unianimis dux meus et notus meus
qui simul mecum dulces capiebas cibos in domo Dei
ambulavimus cum consensu
veniat mors super illos et descendant in infernum viventes
quoniam nequitiae in habitaculis eorum in medio eorum
ego %autem; ad Deum clamavi et Dominus salvabit me
vespere et mane et meridie narrabo et adnuntiabo et
exaudiet vocem meam
redimet in pace animam meam ab his qui adpropinquant mihi
quoniam inter multos erant mecum
exaudiet Deus et humiliabit illos qui est ante saecula
diapsalma non enim est illis commutatio et non timuerunt Deum
extendit manum suam in retribuendo contaminaverunt
testamentum eius
divisi sunt ab ira vultus eius et adpropinquavit cor
illius molliti sunt sermones eius super oleum et ipsi sunt
iacula
iacta super Dominum curam tuam et ipse te enutriet non
dabit in aeternum fluctuationem iusto
tu vero Deus deduces eos in puteum interitus viri
sanguinum et doli non dimidiabunt dies suos ego autem sperabo
in te Domine
